ALPRAZOLAM - آلپرازولام
| موارد مصرف | آلپرازولام به عنوان ضداضطراب براي دوره‌هاي كوتاه مدت‌مصرف مي‌شود. | ||
| موارد منع مصرف | اين دارو در مواردضعف تنفسي، نارسايي حاد ريوي، اختلال‌شديد كبدي، وجود ترس، وسواس وسايكوز مزمن نبايد مصرف شود. ضمنانبايد به تنهايي در افسردگي يا اضطراب‌همراه با افسردگي تجويز گردد. | ||
| مکانیسم اثر | اين دارو با محل اتصال‌بنزوديازپين‌ها بر روي گيرنده گابا تداخل‌نموده و موجب تقويت اثر مهاري گابا درسيستم اعصاب مركزي مي‌شود. | ||
| فارماکونتیک | از راه خوراكي به سرعت‌جذب مي‌شود. اين دارو از طريق ادرار دفع‌مي‌شود. نيمه عمر آن بين 12- 15 ساعت‌مي‌باشد. | ||
| هشدارها | 1 ـ اين دارو در درمان كوتاه‌مدت (فقط به مدت 2-4 هفته) اضطراب‌شديد و ناتوان كننده كه با بي‌خوابي يااختلالات سايكوتيك همراه است، مصرف‌مي‌شود. 2 ـ با مصرف اين دارو در بيماراني كه‌سابقه وابستگي به دارو داشته و يا داراي‌اختلال شديد شخصيتي هستند، احتمال‌وابستگي وجود دارد. 3 ـ اين دارو در بيماري تنفسي و ضعف‌عضلاني و سابقه وابستگي دارويي، بااحتياط مصرف شود. 4 ـ اين دارو با ايجاد خواب‌آلودگي،براعمالي كه نياز به مهارت دارند، مثل‌رانندگي تأثير مي‌گذارد. | ||
| عوارض جانبی | خواب آلودگي و سبكي سردر روز بعد، توهم و عدم تعادل، فراموشي،وابستگي، تحريك‌پذيري از عوارض جانبي‌شايع دارو مي‌باشند. | ||
| تداخل دارویی | تداخل‌هاي دارويي بين‌داروهاي ضد صرع پيچيده است و بدون‌آنكه اثرات ضد صرع آنها اضافه شودممكن است سميت آنها را بالا ببرد. اين‌تداخلات عمدتا ناشي از القاء يا مهارآنزيم‌هاي كبدي مي‌باشد. بطور كلي اين‌تداخلات بسيار متغير و غير قابل پيش‌بيني‌است. بنابراين اندازه‌گيري غلظت‌پلاسمايي در موقع تركيب درماني توصيه‌مي‌گردد. قطع مصرف داروهاي ضد صرع: از قطع‌ناگهاني داروهاي ضد صرع بخصوص‌باربيتوراتها و بنزوديازپين‌ها بايد اجتناب‌شود چون ممكن است منجر به عود حملات‌صرعي با شدت بيشتر گردد. كاهش مقدارمصرف بايد بتدريج صورت بگيرد و درمورد باربيتوراتها قطع دارو نياز به ماههاوقت دارد. جايگزيني يك دارو با داروي‌ديگر نيز بايد با احتياط كامل انجام شود وتجويز داروي اول فقط وقتي متوقف گرددكه رژيم دارويي جديد كاملا تثبيت شده‌باشد. تصميم به قطع كامل داروهاي ضدصرع در يك بيمار عاري از تشنج و زمان‌انجام آن غالبا مشكل بوده و به عوامل‌متعددي در خود بيمار بستگي دارد. حتي‌در بيماري كه سالها عاري از تشنج بوده،قطع دارو با خطر آغاز حملات صرعي‌همراه است. بيماران صرعي مي‌توانندرانندگي كنند (به غير از وسايل نقليه سنگين‌يا عمومي) به شرطي كه حداقل يكسال درموقع بيداري عاري از حمله باشند ياحملات آنها موقع خواب بروز كند و اين‌حالت براي حداقل 3 سال تثبيت شده باشدبيماراني كه دچار خواب‌آلودگي ناشي ازداروهاي ضد صرع مي‌شوند، نبايدرانندگي كنند يا با ماشين‌آلاتي كه نياز به‌دقت و هشياري دارند، كار كنند. | ||
| نکات قابل توصیه | 1 ـ در سالمندان، افرادناتوان، وجود اختلال كبد و كليه، مقدارمصرف دارو كاهش يابد. 2 ـ از مصرف طولاني مدت اين دارو وسپس قطع ناگهاني آن اجتناب شود. 3 ـ در كودكان، اين دارو فقط براي كاهش‌اضطراب شديد ناشي از ترس (مثلا قبل ازجراحي) كه موجب بي‌خوابي شده است‌استفاده گردد. | ||
| مقدار مصرف | 0/25 تا 0/5 ميلي‌گرم 3 باردر روز (در سالمندان 0/25 ميلي‌گرم 2 تا 3بار در روز) كه در صورت نياز تا حداكثر 3ميلي‌گرم در روز افزايش مي‌يابد. مصرفاين دارو در كودكان توصيه نمي‌شود | ||
| اشکال داروئی | Scored Tablet: 0.5 mg, 1 mg ANTICONVULSANT DRUGS CARBAMAZEPINE ACETAZOLAMIDE LAMOTRIGINE ETHOSUXIMIDE PHENYTOIN PHENOBARBITAL VALPROATE PRIMIDONE هدف از دارو درماني صرع، جلوگيري‌از وقوع حملات صرعي است كه با ايجادغلظت پلاسمايي موثري از دارو، امكانپذيرخواهد بود. براي اينكار تنظيم دقيق ميزان‌مصرف دارو ضروري است. درمان بايد بامقادير كم دارو شروع و بتدريج افزايش‌يابد تا حملات كنترل شوند و يا اثرات ناشي‌از افزايش بيش از حد داروي مصرفي بروزكند. تعداد دفعات تجويز دارو، به نيمه عمردارو بستگي دارد، اما بايد تا حد امكان‌تعداد دفعات تجويز اندك باشد تا پذيرش‌آن از سوي بيمار بيشتر شود. بيشترداروهاي ضد صرع را مي‌توان دوبار درروز تجويز نمود. فتوباربيتال و فني‌توئين‌كه نيمه‌عمر طولاني دارند، اغلب يكبار در روز يعني در موقع خواب تجويزمي‌شوند. اما مواقعي كه مقدار زيادي از يك داروي ضد صرع لازم است، ممكن‌است سه بار در روز تجويز شود تا ازاثرات ناخواسته ناشي از غلظت بيش از حدپلاسمايي پرهيز شود. كودكان چون‌نسبت به بزرگسالان داروهاي ضد صرع‌را سريعتر متابوليزه مي‌كنند، به مقدارمصرف و تعداد دفعات تجويز بيشتري‌نيازمندند. درمان با چند دارو: بطور معمول استفاده‌همزمان از چند داروي ضد صرع توصيه‌نمي‌شود، زيرا بيماران با يك دارو بهتركنترل مي‌شوند. هيچ شاهدي مبني بر اينكه‌با استفاده از تركيب چند داروي ضد صرع،اثرات درماني آنها افزايش و سميت آنهاكاهش مي‌يابد، وجود ندارد. در صورتيكه‌با وجود مصرف يك دارو، حملات كنترل‌نشد، بايد داروي دوم به رژيم درماني‌افزوده شود. استفاده بيش از دو داروي‌ضد صرع به دليل دشواري تنظيم مقاديرمصرفي بندرت صورت مي‌گيرد. عيب‌ديگر تركيب درماني اين است كه تداخلات‌دارويي بين داروهاي مختلف ضد صرع‌روي مي‌دهد. استفاده همزمان ازپريميدون و فنوباربيتال باعث مي‌شود كه‌مقدار زيادي از پريميدون در كبد به‌فنوباربيتال تبديل شود. | ||